TUMULT

Interview met vertegenwoordigers van TUMULT, Amsterdams muzikantencollectief, 21 september 2012

Creatieve geesten zijn niet voor één gat te vangen. Met al hun inventiviteit betreden zij steeds weer nieuwe paden om hun doelen te bereiken. Het huidige politieke klimaat met zijn restrictieve subsidiebeleid heeft voor veel verontwaardiging gezorgd, maar voordat die volledig is uitgeraasd, heeft zich al een geheel nieuwe dynamiek losgewroet in de culturele sector. De wil tot overleving toont een minimale inzet; ontwikkeling en vernieuwing zijn begrippen met meer ambitie.

De artiesten van TUMULT hebben de handen financieel en organisatorisch ineen geslagen. Zij vormen een muzikantencollectief van een elftal Amsterdamse bands, die zich in meer of mindere mate met geïmproviseerde muziek bezighouden, kortweg 'impro' genoemd. Kenmerkend voor hun karakters is de onfhankelijkheid van trends en kopieergedrag, waarbij een volstrekt authentieke identiteit voorop staat. Zij willen het grote publiek bereiken met hun eigenzinnige klanken, en daarbij valt nog wel veel te winnen. Saxofonist John Dikeman van de band Cactus Truck legt uit dat TUMULT een logische stap is. "We werkten al veel samen. Het idee broedde al een tijdje, om te overleven moesten we de samenwerking uitbouwen." Publiciteit, promotie en boekingen worden nu gezamenlijk gedaan. Daarvoor werd Marcel Kranendonk aangetrokken, die veel ervaring meeneemt vanuit zijn vorige functie als artistiek directeur van het onlangs opgeheven SJU Jazzpodium in Utrecht. 

Het principe van TUMULT is dat de verschilllende bands en hun activiteiten elkaar versterken. Pianist Nora Mulder van Trolleybus: "Het idee is dat er kruisbestuiving plaatsvindt en geen overlapping. We willen zorgen dat de fans meegaan naar concerten van andere bands binnen het collectief. De merknaam TUMULT moet als een lopend vuurtje door de muziekwereld heengaan." Sommige muzikanten zitten in meerdere bands. Slagwerker Gerri Jäger bijvoorbeeld speelt in Knalpot, EKE en Naked Wolf. Hij klinkt echter steeds anders. Dat kan voor het publiek interessant zijn, zodat het niet alleen die ene maar ook de andere groepen van de drummer wil horen. De overige bands in het collectief zijn The Job, PumpOrgan, Rubatong, The Ambush Party, R.I.O. en Lily's Déjà Vu. Het zijn er nu in totaal elf en dat blijft voorlopig zo, hoewel er genoeg gegadigden zijn.

Twee belangrijke doelstellingen van TUMULT zijn het bedienen van nieuw publiek en het bespelen van andere zalen. Daar ligt een taak voor Kranendonk, die hier een heldere filosofie over heeft, waarbij hij de podia ziet als scharnier tussen artiest en publiek. Een uitgekiende match tussen de betreffende band en het podium is daarbij essentieel. Hij wil een inventarisatie maken van waar het publiek zit en zet zijn royale netwerk in Amsterdam, daarbuiten en internationaal in. De bands nemen ook zelf hun publiek mee naar de optredens. The Ambush Party werkt momenteel samen met een theatergroep, waardoor ook theaterpubliek geïnteresseerd raakt. En wat de podia betreft: Cactus Truck speelde in allerlei  soorten zalen als onderdeel van de Young VIPs Tournee van MuziekCentrum Nederland. Dat genereerde veel publiek, waarvan ook TUMULT kan profiteren. Het Concertgebouw valt buiten het bereik, maar kleinere en grotere popzalen horen zeker tot de mogelijkheden.

De betrokkenen willen alle moderne middelen inzetten om TUMULT over het voetlicht te brengen. De website is zojuist al de lucht ingegaan, ze denken aan communities op internet en uiteraard sociale media. Crowdfunding is een goede manier om potentieel publiek er bij te betrekken en de relatie met de fans te verbeteren. Gevraagd naar datgene waarin TUMULT zich nu specifiek wil onderscheiden, roept Mulder uit: "Hoe kun je je nu onderscheiden van iets dat er niet is?" Dat is inderdaag lastig, maar of ze zo uniek blijven is de vraag, want hoewel ze er zelf niet gevoelig voor zijn, zouden ze zomaar een trend ingezet kunnen hebben.