Simin Tander Quartet, North Sea Jazz Club, 9 maart 2013
Simin Tander is een wonder van zangkunst. De mogelijkheden die zij benut met haar stem zijn weliswaar niet onbeperkt, maar behelzen veel, heel veel. Galmen doet zij niet, zonder echt uit te halen bereikt zij evenwel toch een redelijk groot geluid. Alles blijft beheerst en smaakvol, nergens wordt het geforceerd, nergens wordt het onstuimig.
Het geheim van de Duits/Afghaanse Tander is het klein mechanisme, ofwel pittige articulatie, een stemtechniek die haar in staat stelt een grote expressiviteit te bereiken met resonantie, nasaliteit en plofklanken. Soms lijkt het alsof de zangeres articulatieoefeningen aan het uitvoeren is, ware het niet dat het allemaal uiterst muzikaal is. Zij speelt met dynamiek en muzikale wendingen, waarbij de spanning hoog kan oplopen.
Een ander sterk punt is het verhalende en levendige karakter van Tander haar voorstelling. Zij zingt enkele nummers in het Pashtoe, de taal van haar Afghaanse vader, waarbij ze vertelt dat de beeldrijke en dichterlijke taal in diens land belangrijker is dan de muziek. Bij Tander blijft de muziek voorop staan, toch is haar tekstbehandeling voortreffelijk. Zonder theatraal te worden, maar met overtuigende stem en intrigerende gebaren, draagt zij de teksten over op het ontvankelijke publiek. De verbintenis tussen woorden en noten is optimaal, waardoor de geloofwaardigheid groot is.
"Deze man moeten jullie kennen, anders is het een beetje gênant." De zangeres heeft het over bandlid, pianist Jeroen van Vliet, bekend van Eric Vloeimans en prominent jazzmuzikant. Tander laat hem glanzen met zijn prachtige akkoordenreeksen en invoelend spel. Met bassist Cord Heineking en drummer Etienne Nillesen vormt het viertal een heerlijk stel, dat meer is dan een groepje collega's. "Het voelt als familie", zegt Tander hierover. Heineking is allesbehalve het prototype van de onverstoorbare bassist op de achtergrond, hij vormt bijna letterlijk de verbinding tussen slagwerk en piano, en lacht en swingt. Zijn solo's zijn energiek en bevlogen. Drummer Nillesen voelt heel goed aan dat hij hier niet al te groot kan spelen, met allerlei subtiele accenten brengt hij ritmische versieringen aan. Op de onverwachte momenten dat het kan, haalt hij echter uit.
Het concert had een gedurfde opening, met een delicaat, ingetogen stuk. De afsluiter is even gewaagd, zacht en intiem gespeeld. Tander en haar band beschikken over een groot scala van uitdrukkingsmogelijkheden, wel altijd met een positieve uitstraling. Het vele verse materiaal dat ze vanavond spelen lijkt goed te vallen bij het publiek. Het wachten is nu op de nieuwe cd.