Interview Ruben Hein, zanger,pianist, componist, 16 december 2016
Zijn grote hit Elephants wordt nog geregeld op de radio gedraaid, maar voor het overige is het de laatste tijd redelijk stil geweest rond zanger en pianist Ruben Hein. Wat niet iedereen weet, is dat hij in stilte schreef aan materiaal voor een nieuw album, dat hij ergens in 2017 hoopt uit te brengen. Een afgelegen plek in een hut in het bos met een piano gaf hem de nodige inspiratie. Met songs die ontstonden in die ambiance en vertrouwde nummers staat hij tweede kerstdag moederziel alleen op het podium van de North Sea Jazz Club.
"Ik heb een goede relatie met de medewerkers van de club, zeker met programmeur Niels Nieuborg. We hebben van tijd tot tijd contact, waarbij hij me polst over eventuele optredens. Dat gaat allemaal heel informeel, zo van 'heb je zin om langs te komen'. Vorig jaar trad ik op met mijn band, nu solo. Ik wil uitvinden hoe het materiaal van de nieuwe plaat op het podium werkt. Aan de andere kant zal ik ook grasduinen in mijn bestaande repertoire. Ook komen songs aan bod die ik altijd al eens heb willen spelen, wellicht ook iets met kerst, dat bepaal ik als het moment daar is. Mijn hitsingle Elephants heeft in mijn carrière veel voor me gedaan, daar kan ik eigenlijk niet onderuit, maar het uptemponummer is lastig solo te spelen. We zullen zien. Het is een uitdaging om het in mijn uppie te doen. Het is een stadium in mijn zoektocht waarin twee vragen centraal staan: wie ben ik en wat wil ik? Ja, ik zing en ik speel piano, zoveel is zeker. Ik ben niet meer dat aanstormende talent, maar wat ben ik dan wel? Dit soort vragen houdt me bezig. Ik boek wel vooruitgang, want ik kan mijn onzekerheden steeds beter kanaliseren naarmate ik ouder word. Het gaat erom vooral naar je eigen, innerlijke stem te luisteren, andere stemmen kunnen een rem zijn."
"Ik wil mijn nieuwe album pas releasen als het voor mijzelf helemaal klopt. Het streven is wel om in 2017 uit te komen. Mijn vorige plaat, Dressed up, bevatte veel covers, verder heb ik een live-cd uitgebracht met het Metropole Orkest en een instrumentaal album. Ik beschouw mijn debuut Loose fit en Hopscotch uit 2013 als mijn beide echt serieuze, eigen albums, waarvoor ik nu de opvolger aan het schrijven ben. We nemen het materiaal in fasen op. Ik voel veel druk om de muziek uit te brengen, juist om die reden probeer ik te onthaasten. Het voelt alsof ik het wiel opnieuw uit moet vinden, muzikaal en tekstueel. Het verwoorden lukt me steeds beter, waarbij ik mijn gedachten omzet in verhalen, in de muziek lukt het om steeds minder informatie te verwerken. Ik heb de neiging om veel dingen tegelijk te doen, van singer-songwriter tot Sinatra, dat is een valkuil. Ik merk wel dat ik groei en dat ik blijf groeien, dat is heel leuk. Inmiddels is het accent verlegd van jazzpiano, mijn oorspronkelijke studie-object op het conservatorium, naar zang."
"Intussen heb ik ook voor en met andere artiesten geschreven, zoals Tania Cross en Do. Soms vraag ik zangeressen als Renske Taminiau en Janne Schra om met mij samen te schrijven. Dat ik het tweede kerstdag in de North Sea Jazz Club helemaal in mijn eentje doe, is voor mij heel bijzonder: de mensen komen toch speciaal voor mij. Dat ik mag spelen vind ik al een voorrecht en dat het dan in zo'n kleine setting is, maakt het extra spannend en leuk. Ik streef naar kwaliteit en hoop totale ontspanning te bereiken op het podium, waarbij ik me helemaal comfortabel kan voelen. Ik zal zelf de sfeer moeten neerzetten. Je mag het publiek nooit onderschatten en vergeten, het gaat om een wisselwerking, niet alleen om zenden. Sowieso hoop ik dat de muziek iets doet met de mensen, die moet mensen bewegen, op wat voor manier dan ook, het is een vorm van energieverplaatsing. Als ze bij wijze van spreken niet huilen of dansen, dan is het saai. Hoe ze ook reageren, je moet ze op hun waarde schatten. Het publiek koopt een kaartje voor je en heeft aandacht voor je, dat moet je respecteren en waarderen."