Peter Evans – Pulverize the sound, Bimhuis Amsterdam, 19 oktober 2016
Waarschijnlijk hadden ze iets heel anders verwacht, hoewel ze op de hoogte hadden kunnen zijn. Een voor een verlieten mensen de zaal en bij de pauze hielden hele hordes het voor gezien. De blijvers maakten de goede keus.
Trompettist Peter Evans is bekend van de New Yorkse band Mostly Other People Do the Killing, die twee jaar geleden veel opzien baarde door het legendarische Kind of blue van Miles Davis noot voor noot te reproduceren.
Daarvan is vanavond echter geen sprake. Pulverize the sound laat zich weinig gelegen liggen aan de jazzgeschiedenis en lijkt andere bronnen aan te boren met hun punkrockjazz. Geen lopende contrabas, maar een elektrische basgitaar, die slechts enkele noten speelt , die erin geramd worden bij het publiek. Aanvankelijk dringt bespeler Tim Dahl met zijn instrument overal in door en penetreert hij ook het geluid van Evans en zelfs drummer Shayna Dunkelman. De muur van noise contrasteert met breekbare tonen van de trompettist, die maar nauwelijks hoorbaar zijn. Aanhoudende zware baslijnen worden soms doorbroken door accenten op het slagwerk, die als speldenprikjes klinken. Later komt er een betere balans in het geluidsbeeld, dat gecompleteerd wordt door samples.
Als Dunkelman de tweede set opent met een roffel op de open- en dichtslaande hihat, weet je al dat er iets bijzonders komt. De eendimensionaliteit van de eerste set maakt plaats voor een veel gevarieerder beeld. Het klein gehouden spel met gestopte trompet en lichte slagen op de drums, waarbij Dahl de snaren slecht aantipt, is wonderschoon, evenals de passage met klokkenspel door Dunkelman. Zij kan ook de bekkens vol overgave beroeren, terwijl ze opveert. De ademtechniek van Evans is imposant, waarbij hij fluittonen maakt of als een optrekkende motor kan klinken. Ster van de avond is echter slagwerker Dunkelman, met haar elegantie en inventiviteit. Nota bene een invaller.