Reportage 'Mijke's Middag Live' vanuit MC Theater Amsterdam, 11 oktober 2013
"Ze kunnen alles spelen", bluft radiopresentator Mijke van Wijk over huisband The Ob6sions. "Daar is de band op uitgezocht." Een persoon uit het publiek van 'Mijke's Middag Live' op Radio 6 mag elke vrijdag tijdens de uitzending een nummer aandragen dat door het vaste ensemble van het programma wordt uitgevoerd. Tussen aanvraag en uitvoering zit enige tijd, die bandleider en drummer Victor de Boo benut om op zijn smartphone de benodigde gegevens op te zoeken om de song te kunnen spelen. De Boo: "Soms denk je, wat moeten we daarmee. Iemand vroeg bijvoorbeeld een keer Highway to Hell van AC/DC aan, dat is een beetje gek voor een radiozender met soul en jazz. En dan zo'n nummer spelen zonder gitaar, dat klinkt erg vreemd." Take Five of een andere klassieker is voor de muzikanten geen probleem. Was er voor het viertal wel eens een stuk dat ze niet konden spelen? Dat was er inderdaad: "Een man vroeg een nummer van Frank Zappa aan, daar zouden we een paar weken voor moeten hebben repeteren."
Jazzism spreekt Mijke, eindredacteur/programmeur Robert Soomer en de vier bandleden van The Ob6sions op locatie in de foyer van het MC Theater in Amsterdam en doet verslag van de uitzending deze vrijdagmiddag, van vier tot zeven. Na het gesprek volgt de voorbereiding voor de uitzending met onder meer repetities van de band, het ontvangen en inspelen van de artiesten, voorbereiden van de interviews met hen en de soundcheck.
De huisband is genomineerd voor de Edison Jazzism Publieksprijs met hun album First Takes. De cd is geheel opgenomen bij 'Mijke's Middag Live' gedurende meerdere reguliere uitzendingen. Hij bevat veel nummers van bassist Sven Schuster, enkele van rietblazer Efraïm Trujillo en een paar standards. Jeroen van Helsdingen speelt de prachtige toetsenpartijen. The Ob6sions doen elke vrijdag een aantal stukken met hun vieren, maar ook altijd met verschillende andere artiesten. Een repetitie van anderhalf uur volstaat om gastmuzikanten zo goed te leren kennen dat allen het podium kunnen delen. "Er ontstaan vaak allerlei combinaties, wat de uitzending het karakter geeft van een jamsessie." The Ob6sions hebben zo'n sterke performance dat een artiest bij hen soms beter klinkt dan bij zijn of haar eigen band. "Zo nu en dan krijgen we verzoeken om vast te spelen met soloartiesten of willen ze ons inhuren." "We hebben al met vele grote namen gespeeld, zoals George Duke, Chris Potter en Dr. Lonnie Smith."
Deze vrijdag in het MC Theater staat ook een beroemdheid op het programma. Het is vier uur geweest en het NOS Journaal heeft geklonken. Er is nog niet veel publiek, meestal loopt het in de loop van de uitzending pas vol. Als geluidsman Peter Vincent na het nieuws een plaat gedraaid heeft, kan de live-uitzending losbarsten. The Ob6sions spelen Be Good van Gregory Porter, nu met altsaxofonist Paul van der Feen, omdat vaste saxofonist Trujillo met The Ploctones elders moet opdraven. Van der Feen is vaste invaller en weet wat er van hem verlangd wordt. Met veel gevoel spreekt hij het lage register van zijn alt aan. Als de laatste tonen wegvloeien, klinkt er een jingle, gevolgd door de single Crazy Vibes van Selah Sue uit de speakers.
En dan de beroemdheid. Hij stond enigszins in de schaduw van dat nog grotere idool, maar bereikte toch ook veel op eigen kracht. Ebo Taylor kreeg nooit de credits die collega Fela Kuti ontving, maar hij stond wel degelijk mede aan de basis van de afrobeat. Beiden kregen een nauwe band toen ze samen studeerden in Londen. Nu viert Taylor de verjaardag van wijlen Kuti met een tournee door Europa. "We waren geen vrienden, we waren broeders", zegt hij tegen Mijke, die hem interviewt. Hij speelt in Nederland een paar keer met de formatie Jungle by Night, maar heeft nu zijn eigen achtkoppige band meegenomen met louter jongeren. Hun ritmische klanken zorgen ervoor dat toeschouwers weinig aanmoediging nodig hebben om uit hun stoelen te komen en met de heupen te zwaaien. De simpele melodieën en harmonieën zijn ondergeschikt aan het ritme en de blazerspartijen zijn elementair, maar effectief. Taylor staat 's avonds in Paradiso.
De grote namen staan vaak in het begin van de uitzending geprogrammeerd, omdat ze later verplichtingen hebben. Vandaag is het extra rustig zo vroeg, omdat het de eerste echte herfstdag is en continu regent. Voor de professionals van de radio is het echter net zo hectisch. Productieleider Yolanda Vosters loopt druk heen en weer, zij zorgt ervoor dat de juiste personen op het juiste tijdstip opkomen. Soomer is misschien wel de spin in het web, hij heeft de uiteindelijke leiding en overziet alles. Hij is degene die het concept van 'Mijke's Middag Live' bedacht heeft. Soomer vertelt:"Ik vond dat Radio 6 een eigen podium nodig had. Vanuit mijn liefde voor jamsessies dacht ik aan een informele sfeer, iets kleinschaligs en intiems. Na twee weken hadden we al onze eerste uitzending. Er was budget, we vonden een locatie, Mijke presenteerde al in de studio bij onze zender NPS (inmiddels NTR) en was bereid mee te doen, waarna ik Victor benaderde voor een band. Ik kende hem van de jamsessies in café De Engelbewaarder in Amsterdam Centrum en bewonderde hem om zijn veelzijdigheid. Hij stapte in en formeerde een band van gelijkgestemden." De eerste tijd speelde het programma zich af in de Amsterdamse nachtclub Panama, inmiddels is het MC Theater op het culturele terrein van de Westergasfabriek de vaste locatie. De crew is erg content met de huidige plek. "Het MC Theater is goed bereikbaar, er lopen veel mensen langs en de uitstraling van een culturele hotspot doet zijn werk. Aan de andere kant van het gebouw is de North Sea Jazz Club, daarmee is veel interactie. Een prima plek dus."
In de uitzendig roept Mijke deze middag de luisteraars op het weer te trotseren en naar het MC Theater te komen. Op het podium staan The Ob6sions met zanger Mel Semé van de reggaeband Black Gandhi, die in zijn geheel na zessen zal aantreden. De uitvoering van Sitting on the dock of a bay klinkt bij Semé en de huisband bezield en niet berustend zoals het origineel. In plaats van het oorspronkelijke fluitje klinkt nu een speelse chat vanuit het hoge register van Semé zijn stem. Vervolgens is het tijd voor een changement, dat tijdens het draaien van de single How I Forget van Marvin Gaye moet plaatsvinden. Soulzangeres Giovanca staat al te trappelen om het podium te betreden. Zij laat zich even later begeleiden door een akoestisch koppel met gitaar en percussie en weet zich gesteund door twee zangeressen. Van haar nieuwe album Satellite Love zingt zij de kabbelende klanken van de single How does it feel. Tussen enkele nummers door interviewt Mijke Giovanca over de achtergrond van haar cd. De zangeres is blij met haar nieuwe plaat, die volgens haar diverser en ritmischer is dan de voorgangers. Zij heeft een wat dunne stem, maar weet die wel optimaal te gebruiken en haar korte solo is vlekkeloos. Met haar enthousiasme en onbevangenheid weet zij bovendien vrolijkheid te brengen in de zaal.
Voor Mijke is de live-uitzending op vrijdagmiddag elke keer weer een hoogtepunt in de week. Zij lijkt in haar element, want zij combineert werk en hobby. Aanvankelijk studeerde ze psychologie, maar ze wilde doorgaan in de krantenjournalistiek. Via via kwam ze echter bij BNR Nieuwsradio terecht, waar de kwaliteit van haar stem onderkend werd door de toenmalige hoofdredacteur. Na ingevallen te zijn bij een noodsituatie werd ze als presentator een vaste waarde. "Het was een toevalstreffer", zegt ze daarover. De samenwerking met haar collega's lijkt soepel te lopen. Over eindredacteur Soomer zegt ze: "Hij is een baken van rust tijdens de uitzendingen", en wat de huisband betreft: "The Ob6sions kunnen me nog altijd ontroeren."
Die weten inmiddels wat het verzoekje van de dag is: Window of my eyes van Cuby and the Blizzards, aangevraagd door een wat oudere dame in een nostalgische bui. Dat is een makkie voor The Ob6sions, hoewel het natuurlijk lastig is de slepende stem van Harry Muskee te vervangen door een altsaxofoon. De klassieker past wel bij het volgende programmaonderdeel waarin acteur en zanger Frans van Deurssen nummers van Tom Waits zingt in Nederlandse vertaling. In zijn band niemand minder dan gitarist Wouter Planteijdt, die nog altijd tot de beste muzikanten van Nederland behoort. Gelukkig trapt Van Deurssen niet in de val om Waits te imiteren en zingt hij op eigen wijze de verstaanbare teksten vol drank, vrouwen en sigaretten.
Als de nieuwe single van Caro Emerald op de radio geklonken heeft en het podium opnieuw is ingericht, treedt de reggaeband Black Gandhi aan, afkomstig uit Barcelona, maar bestaande uit Argentijnen en Cubanen. Veel bands die tijdens een tour in Nederland zijn, doen 'Mijke's Middag Live' even aan. Vaak wordt het programma wegens uitvallers op het laatste moment herzien, maar altijd komt de uitzending vol. Het aanbod van artiesten die hier willen optreden is overweldigend. Speelt Black Gandhi in de eerste song nog laidback, daarna gaat het gas erop. Ze hebben er erg veel lol in en dat steekt aan, ook nu wordt er gedanst. De ogenschijnlijk eenvoudige klanken worden met grote precisie gebracht en treffen hun doel.
En zo hoor je op één middag in één programma gedurende drie uur jazz, soul, blues, reggae en afrobeat. De makers van 'Mijke's Middag Live' krijgen zo in de loop van de tijd een uitstekend beeld van het huidige muziekklimaat. "We krijgen hier grote namen, maar ook heel veel jong talent." Volgens The Ob6sions is er tegenwoordig veel meer mogelijk voor nieuwe bands, ook dankzij sociale media. "Vroeger was het of impro of muziek op bruiloften en partijen, nu is alles veel opener." Programmeur Soomer is er dikwijls vroeg bij: "Vaak hebben artiesten bij ons hun eerste optreden in Nederland, zoals Snarky Puppy." "Soms vallen muzikanten spontaan binnen en beklimmen dan het podium, er kunnen dan maffe dingen ontstaan." Mijke staat af en toe met verbazing te kijken: "Hoe kan dit? Hoe communiceren ze met elkaar?" "Dan ben ik erg onder de indruk."
Aan het eind van het vraaggesprek met Jazzism komen de anekdotes los. Zoals over Mijke, die Dr. Lonnie Smith een orgelcursus liet geven en hem zijn Hammond B3 deed ontleden. Of over Oletta Adams, die niet wilde zeggen wat ze ging zingen. The Ob6sions studeerden voor de zekerheid al haar hits in, maar ze verraste uiteindelijk de muzikanten met de klassieker Route 66 en een kerstliedje. Adams bleek toch de vriendelijkheid zelve en bleef de hele middag hangen. De keer dat saxofonist Trujillo grootheid Chris Potter muzikaal stond op te naaien ligt nog vers in het geheugen, er wordt weer hartelijk om gelachen. Mijke heeft het soms hard te verduren; bepaalde muzikanten hebben geen tekst op haar vragen, dan bedenkt ze zelf maar de antwoorden. "Ook als presentator moet je kunnen improviseren." Mijke wordt vaak voor allerhande zaken als aanspreekpunt gebruikt, "dan vragen ze bijvoorbeeld waar ze de toiletten kunnen vinden". Mijke vormt nu eenmaal de stem, het gezicht en de naam van het programma. En dan moet je alles kunnen, net als The Ob6sions.
In de periode voorafgaand aan het interview was het onduidelijk of 'Mijke's Middag Live' kon voortbestaan of dat het zou sneuvelen wegens bezuinigingen. Ten tijde van het vraaggesprek met Jazzism is zojuist bekend geworden dat het programma kan doorgaan en dat het vanaf begin 2014 zal verhuizen naar de avonduren, van 22.00 uur tot 01.00 uur, op de woensdag in The Sugar Factory in Amsterdam.