Michiel Borstlap - Reflective
Harmonia Mundi
Hij brengt vrijwel jaarlijks een nieuw album uit en een echte misser zit er nooit tussen. Vorig jaar was er 88 met zijn trio, nu komt pianist Michiel Borstlap met zijn derde solo-cd, Reflective. Dit jaar viert hij zijn 25-jarig jubileum als uitvoerend musicus, maar die cd was er waarschijnlijk sowieso wel gekomen.
De plaat biedt inderdaad reflectie, voor een verwant begrip als contemplatie is hij te lichtvoetig. Borstlap creëert continenten van ruimte met een bedachtzaam toucher en een prettig tempo, dat enerzijds niet slepend is en anderzijds nergens jachtig wordt. De plaat nodigt uit om langdurig en diep te ademen. Zo duren de vijf kwartier die de cd maar liefst telt, nooit lang.
De twee stukken met de strijkers van het Metropole Orkest vormen een aardige afwisseling, maar de violisten voegen weinig toe. Opvallender is Birds, inderdaad het veelbesproken Songfestivalnummer van Anouk en anderen, waarvan door de kale pianouitvoering goed blijkt wat een sterke compositie het is. Het is de enige cover van de plaat, waarvoor Borstlap zelf prachtige melodieën schreef.