Cd Michiel Borstlap - Frames
Gramercy Park Music
Van de verhouding leermeester leerling is geen sprake. Beter is te zeggen dat pianist Michiel Borstlap zich heeft laten inspireren door zijn collega Ludovico Einaudi. Dat betekent op het soloalbum Frames de vervolmaking van het minimalisme in het spel van de Hagenaar: bedachtzame noten, ruimtelijkheid, herhalingen en schijnbaar eenvoudige melodische motieven. Het is allemaal van een grote schoonheid, maar het wordt op den duur wel wat weeïg.
Wanneer relevante variaties optreden in tempo, toucher en dynamiek, krijgen die ook meteen een grote betekenis. In zijn trio kon Borstlap de indruk wekken alsof hij veel meer toetsen dan de beschikbare 88 van het klavier bespeelde, op Frames lijkt zijn notenkeus veel beperkter, maar ook dat is schijn.
Uiteindelijk ligt dit melodieuze album in de lijn van eerder solowerk van Borstlap. Het werd opgenomen in zijn eigen studio De Kippenschuur en bevat veel galm. Ten slotte ontstaat nu de wens voor weer eens een groovende trioplaat. En helemáál als laatste: wat zou de invloed van Borstlap zijn op het werk van Einaudi?