Michael League/Snarky Puppy

Interview Michael League, bandleider van Snarky Puppy,

3 april 2014

Hij zag er D'Angelo. Toen hij hoorde dat The Rolling Stones, David Bowie en Prince er ook hadden opgetreden, was hij verrukt. Nu staat Michael League zelf met zijn band Snarky Puppy in de grote zaal van Paradiso. "Het is als een connectie tussen verleden en heden", zegt hij. League wist niet dat de concertzaal vroeger een kerk was. "O, het is een plek van spiritualiteit. Je ziet veel dat kerken omgebouwd worden tot culturele centra, daar zit voor mij logica in."

League oogt ontspannen op een terras aan het IJ in Amsterdam. Hij staat de hele dag de pers te woord en laat zich op beeld vastleggen. Snarky Puppy staat volop in de belangstelling, zeker nadat de band een Grammy Award gewonnen heeft. De Amerikanen legden de muziek vast voor hun laatste album We like it here in de studio's van Kytopia in Utrecht. De band kwam in Nederland terecht via de geluidstechnicus van het radioprograma Mijke's Middag. Die had over Snarky Puppy gehoord en wilde de band hierheen halen. League en zijn collega's wilden echter niet voor maar één optreden overkomen en vroegen om meer gigs. Na inschakeling van boekingsagent Mike Bindraban van Good Music Company kwamen die er ook. En met succes. Legendarisch is het concert dat Snarky Puppy gaf in een uitpuilende North Sea Jazz Club, waarbij de hele Amsterdamse jazzscene was uitgelopen om de vooruitgesnelde berichten met eigen ogen en oren te checken. Het concert kreeg in deze krant vijf sterren. 

 

Inmiddels leek Kytopia de meest inspirerende plek om het nieuwe album We like it here op te nemen. "Iedereen daar is een artiest, die mensen zijn alleen maar bezig met kunst", zegt League. "Er was ruimte genoeg voor het publiek dat ons altijd omringt bij liveopnames, we troffen er alleen maar geestverwanten en we konden alle aanwezige instrumenten gebruiken. We genoten er volledige vrijheid. Colin Benders (Kyteman, JJT) is een visionair en is zeer ambitieus. Hij ondersteunde ons enorm, met adviezen, maar ook materieel, met de apparatuur. Doordat het aanwezige publiek bij de opnamen hoofdtelefoons droeg, kon het de muziek precies zo horen als de muzikanten. Overal hadden we microfoons. Per nummer maakten we zo'n drie versies, waarvan we de beste kozen, zonder overdubs."

Het is tekenend voor de authentieke werkwijzen van Snarky Puppy. De band heeft een heel herkenbaar geluid, ondanks talloze invloeden. "Het heeft ons jaren gekost om een eigen sound te ontwikkelen", aldus League. "Ik kan iets traditioneels inbrengen, maar als we samenspelen klinkt het toch als Snarky Puppy." "Vanaf het begin hebben we verschillende stijlen gebruikt. Dat is ook iets van deze tijd. De media zijn snel en overal, de wereld is één groot speelterrein geworden, het is een natuurlijke ontwikkeling." De band ontstond in Texas en verhuisde later naar New York. Leden speelden eerder met Snoop Dog, Erykah Badu, Chaka Kahn en Marcus Miller. 

Snarky Puppy is een groot collectief van enkele tientallen deelnemers, 'The Fam' geheten. Het is behalve een muziekgroep ook een productieteam en sessieband voor andere artiesten. Daarnaast is het een opleidingsinstituut dat lessen en workshops verzorgt voor leerlingen en studenten. De vaste kern bestaat uit zo'n negen personen, die steeds wisselen. "Elk instrument is vier keer bezet, we kunnen dus steeds mensen op vakantie sturen. De hele band treedt alleen aan op specifieke momenten. Als het nodig is kan een grote groep klein klinken en omgekeerd. Ik ben de enige constante factor in het geheel. Dat maakt dat ik ook de meeste songs lever. Alle nummers worden compleet afgeleverd aan de anderen, inclusief alle arrangementen. Dan gaan we repeteren, waarna dingen kunnen veranderen. Daarover wordt niet vaak gediscussieerd, in de praktijk is het steeds minder praten en steeds meer spelen."

"Doel is om een balans te creëren. Gecompliceerd tegenover simpel. Hard tegenover zacht, et cetera. Checks and balances. Uiteindelijk gaat het erom een verhaal te vertellen. We maken geen muziek voor de muziek. We maken drama, genereren een conflict en komen met een oplossing. We willen vooral niet-muzikanten interesseren." Dat lijkt in Nederland in elk geval te lukken. Toen League voor het eerst vanuit Amerika naar Europa kwam, was hij erg benieuwd naar de muziek hier. Tot zijn verbijstering bleken ze allemaal Amerikaans te spelen.