Larry Carlton, Paradiso Noord, 22 maart 2016
Als je online naar de naam van Larry Carlton zoekt, kom je herhaaldelijk Hill Street Blues tegen. Deze Amerikaanse politieserie was in de jaren tachtig onnoemelijk populair, niet in het minst onder Amsterdamse studenten. Carlton schreef mede de openingstune en soundtrack van dit televisieprogramma en werd vooral hiervan bekend. Toch was hij geen eendagsvlieg, want ook zijn werk met Michael Jackson, Toto en Steely Dan oogstte veel waardering. Zijn beloning bestaat onder meer uit vier Grammy's.
Vanavond staat hij in Paradiso Noord met zijn vierkoppige band als onderdeel van een korte Europese tournee. Hij opent met een blues die hij goeddeels verprutst, zijn spel is verre van vloeiend en zijn notenkeus is merkwaardig. In hetzelfde genre speelt hij wat later een song met veel delicaat gevoel, waarbij hij al dan niet de snaren opdrukt. Hier en daar laat hij het bluesschema links liggen met afwijkende akkoorden, maar hij eindigt met een muzikale oplossing.
Carlton speelt zeldzaam subtiel met soms felle uithalen. Prachtig zijn de zachte gitaarklanken, die nauwelijks opklinken. Hij is geen snelheidsduivel, want ultrasnelle licks of notenrazernij hoor je hier niet. Wel een perfecte timing. Jammer dat het repertoire wat vlak is met niet al te opwindende smooth jazz, blues, gospel en funk. Ballads staan vanavond niet op de setlist.
De sounds die Carlton met effectpedalen bereikt variëren van zijdezacht tot scherp of ruig, met af en toe wah-wah. Het geluid van de band als geheel is vlekkeloos, want goed gedefinieerd en transparant. De jarenzeventigsynthesizer klinkt wat ouderwets, maar voor nieuwigheden was het publiek sowieso niet gekomen.
Carlton is duidelijk de ster van de avond. In het openingsnummer geven alle bandleden nog hun visitekaartje af in een solo, maar daar blijft het ook bij. Carlton maakt de melodie en bepaalt wat er gebeurt. Ook dat is een beetje ouderwets.