KØGGING featuring Michael Moore

KØGGING featuring Michael Moore, Splendor Amsterdam, 4 oktober 2015

Veel concurrentie heeft hij niet. Er zijn weinig jazzzangers, nationaal en internationaal, in tegenstelling tot al die jazzy popzangeressen die elkaar staan te verdringen. Norbert Kögging heeft ook nog eens een heel eigen geluid en dat maakt hem des te uitzonderlijker. Bij hem zijn  alledaagse gebeurtenissen bijzonder. Iedereen herkent wel de situaties die hij in zijn teksten beschrijft op Sketches of ordinary life, dat hij vandaag in Splendor presenteert. In psychologische of filosofische zin kon hij dieper gaan, dat zou zijn performance indringender maken.

De Nederlandse zanger heeft alle techniek in huis. Hij maakt gave noten, hoog of laag, hard of zacht, kort of lang, ze komen er allemaal ongeschonden uit, met een zweem van melancholie in zijn stem. Zijn vocalen ondersteunt hij met gebaren, zonder dat het theatraal wordt. De manier van presenteren is in zijn geheel erg plezierig. Als je als boegbeeld voor een band gaat staan, moet je wel over een groot ego beschikken, maar zo niet Køgging. Hij zou hij aan zeggingskracht winnen door een zekere bevangenheid af te schudden.

Kögging heeft er goed aan gedaan Michael Moore te benaderen, dat maakt het muzikaal interessanter, want hij is een van de fijnste rietblazers in het circuit, met een groot gevoel voor poëzie. Diens beheersing van hees tegenover helder spel is meesterlijk. Zijn inbreng versterkt de bedoelingen van de zanger. De band met drummer Felix Schlarmann, pianist Folkert Oosterbeek en bassist Tobias Nijboer begrijpt ook uitstekend wat Kögging beoogt, en dat is mooi: muzikanten en zanger vormen één geheel.