Interview Kim Hoorweg, zangeres, componist, tekstdichter, dd 26 september 2016
Ze tekende op haar veertiende een contract bij het jazzlabel van Universal Music en werd daarmee in één klap wereldwijs. Toch is Kim Hoorweg (23) negen jaar later nog bezig met het proces van volwassen worden, getuige haar nieuwe album, dat in januari uitkomt. Voordat die productie het licht ziet, speelt ze eerst een programma rond Amy Winehouse, waarmee ze vanavond in de North Sea Jazz Club staat.
Hoorweg: "Tot nu toe was het overal een feestje waar we Amy speelden. Ook in de North Sea Jazz Club verwacht ik er veel van, want dat is een prima plek voor cross-overs. Het gaat toch om een jazzbenadering van popnummers. Vocale jazz heeft bij mij het imago van brave muziek en dat willen wij afschudden. Amy had een jazzachtergrond die vooral is terug te horen op haar album Frank, dat een vrije rauwe productie heeft en losser en geïmproviseerder is dan haar hitalbum Back to black, dat helemaal af is. Van beide albums spelen we nummers, met alle hitsingles en ook onbekender werk van Frank, ik ben megafan van die plaat."
"Voor het project heb ik een speciale band samengesteld, met dezelfde bezetting als waarmee Amy speelde, met blazers en achtergrondzang. Amy had met haar grote persoonlijkheid een heel eigen terrein opgeëist met haar sterke melodieën. Die blijf je bij ons herkennen, hoewel we er natuurlijk eigen vertolkingen van maken. We tillen de muziek op een ander level en hopen een charmante ode te brengen."
"Ondertussen ben ik druk bezig met een crowdfundingactie voor het nieuwe album. We zitten goed op schema: halverwege het benodigde bedrag en halverwege de beschikbare tijd. Door het crowdfunden ben ik overal bij betrokken en ben ik doordrongen van alle aspecten van het maken van een album. Het is een heel persoonlijk proces."
"Ik doe nu voor het eerst ook de productie, maar alles gaat in samenspraak met de musici en de technici. We bepalen gezamenlijk de sound, waarbij ik wel het laatste woord heb. Ik wilde ter plekke in de studio veel uitproberen. We hebben de band apart opgenomen, maar wel in zijn geheel, en de vocalen heb ik later ingezongen. We hebben zoveel mogelijk naar een akoestisch geluid gestreefd."
"Teksten en composities heb ik voor het merendeel met Raul Midón geschreven in de Verenigde Staten, bij Baltimore. Ik zag Raul ooit in Paradiso en was zo onder de indruk dat ik de stoute schoenen heb aangetrokken, op hem afgestapt ben en hem mijn cd heb overhandigd. Voor de zekerheid heb ik er een mailbericht achteraan gestuurd. Tot mijn grote verbazing en blijdschap reageerde hij en was hij zelfs enthousiast. Zonder aarzelen ben ik naar de States gevlogen en inmiddels hebben we al zes jaar een uitstekende samenwerking en fijne vriendschap. Hij is ook op het nieuwe album te horen op gitaren en in de koortjes."
"De andere musici die ik heb ingeschakeld bleken onderling een fijne klik te hebben, het is een soort ideale bezetting. Ik zou hen wel als vaste band willen hebben, maar ze zijn allen zo druk dat het lastig is om ze bij elkaar te brengen. Ik vind het leuk om met veel verschillende musici te spelen, dat houdt me fris. Het is spannend en uitdagend om uit je comfortzone te treden. Ik heb nog geen titel voor het album, maar het gaat over volwassen worden, over het verlangen naar veiligheid en over het wegvagen van de onbezorgdheid. Raul kon hier heel goed in meedenken en meevoelen, hij is erg lief en slim. Er is veel gebeurd sinds ik met Universal in zee ging. Ik ben niet meer dat meisje van veertien."