Joris Roelofs Rope Dance, Bimhuis Amsterdam, 7 juli 2016
Niemand kijkt nog op van een afwijkende bezetting van een jazzensemble, maar een fagot in de gelederen baart wel enig opzien. Het instrument werd donderdag in het Bimhuis bespeeld door Bram van Sambeek, die samen met bandleider Joris Roelofs de frontlinie vormt van de band rond het project Rope Dance. Roelofs gaf daarmee uitvoering aan de compositieopdracht van North Sea Jazz, die vandaag in Rotterdam zijn première beleeft en in het Bimhuis al een voorpremière kreeg.
Roelofs kreeg daarbij alle vrijheid om te doen wat hij wilde en dat viel hem niet mee. Toch is hij erin geslaagd met een origineel idee te komen in de vorm van een verhaal over een koorddanser, gelardeerd met teksten van Friedrich Nietzche, die op een videoscherm worden geprojecteerd. De programmatische muziek die het resultaat is, is een verklanking van begrippen en situaties, zoals 'unheimlichkeit', dat volgens Roelofs zoveel betekent als het niet-vertrouwd zijn met iets of iemand.
De ondertitel van Rope Dance luidt: Light-footed music for all and none en dat is een paradox zoals Roelofs die graag hanteert met zijn filosofische inzichten. Lichtvoetig is de muziek zeker, hoewel niet direct dansbaar. Het ensemble klinkt beheerst, misschien een tikje te beheerst, hoewel pianist Harmen Fraanje een wat vrijere rol heeft. Zijn poëtische klanken becommentariëren het contrapunt van Roelofs en Van Sambeek op fantasierijke wijze, met een prachtig gestreken bas van Clemens van der Feen en subtiel slagwerk van Martijn Vink. De timbres van fagot en Roelofs basklarinet mengen goed, met gebrom, geknars en sirenegeluiden, afgewisseld met schone, sonore klanken. Soms is het woord alleen aan het pianotrio, maar vaker is er sprake van uitstekend samenspel van het hele ensemble rond de gelaagde composities, waarin hedendaags klassiek en jazz bijeenkomen. Roelofs kan hier vandaag prima mee voor de dag komen in Rotterdam.