Joost Lijbaart Trio, Orgelpark Amsterdam, 17 maart 2017
Hoe is het mogelijk dat na duizenden jaren van cultuur nog nieuwe muziek kan ontstaan? De creativiteit en inventiviteit van de menselijk geest lijkt ongebreideld. Kunstenaars die zich bezighouden met elektronica, zoals Bugge Wesseltoft en Nik Bärtsch, denken dat we nog maar aan het begin staan van eindeloze ontwikkelingen.
Slagwerker Joost Lijbaart is al decennia lang een vaste waarde in de bands van Yuri Honing en leidt het akoestische ensemble Batik. Nu prijkt zijn eigen naam op het affiche. Hij wordt dit jaar vijftig en staat vanavond met twintigers Sanne Rambags en Bram Stadhouders in het Orgelpark om zijn nieuwe album Under the surface te presenteren.
Lijbaart is een van de belangwekkendste drummers in Nederland, met enerzijds een enorme degelijkheid en anderzijds een open blik en creatieve gaven. Bij het materiaal van Under the surface geen beats, maar veel accenten en kleuring met toms, cimbalen, gongs, klankschalen en handpercussie.
Gitarist Stadhouders ontpopt zich in de jazzwereld tot een factor van belang, met een authentiek geluid en het ontdekken van mogelijkheden met laptops en elektronica, terwijl hij in het Orgelpark ook verschillende orgels aanstuurt met zijn akoestische midigitaar.
En Rambags? Zij komt net kijken, maar maakt als zangeres grote indruk met haar lichte geluid, dat vrijelijk door de ruimte zweeft. Zij heeft haar eigen manier van stemimprovisatie, die verder gaat dan te variëren op doebidoebida. Wel is te horen waar Abraham de mosterd haalt – bij zangeressen als Susanne Abbuehl, Simin Tander en Sidsel Endresen – maar zij blijft daarin niet hangen, dankzij lucide momenten en haar eigen, dichterlijke teksten.
Het trio rond Lijbaart speelt bepaald niet het album na, maar treft wel dezelfde sfeer. Het gevoel van ruimtelijkheid op Under the surface is in het Orgelpark met zijn galmende akoestiek nog sterker aanwezig. Is het beluisteren van het album al een intense ervaring, het bijwonen van het concert is magisch.