Ibrahim Maalouf, North Sea Jazz Club Amsterdam, 28 januari 2014
Hij was een openbaring op North Sea Jazz 2013 en bevestigde zijn nieuwe sterstatus met het album Illusions. Met dezelfde bezetting waarmee hij op de plaat speelde, stond trompettist Ibrahim Maalouf gisteravond in de North Sea Jazz Club. Eerder op de avond had hij zich in kunnen spelen in de studio van De Wereld Draait Door, een paar passen verderop, maar het achtkoppige gezelschap had niettemin moeite om echt los te komen.
Maalouf bouwde zijn solo's zorgvuldig op, maar ze waren daardoor aan de voorzichtige kant. Dat geldt eveneens voor gitarist François Delporte, die in de loop van zijn eerste solo zijn partij overvleugeld zag door de blazerssectie van vier trompettisten. Ook toetsenist Frank Woeste ging niet voluit. Toen er dan eindelijk een orgie van volume, klank en ritme losbarstte, ging direct daarna het gas er weer af. Mooie momenten volgden, waarbij Maalouf een melodie floot, die opgepikt werd door het publiek, of waarbij de trompettist een smartelijk duet speelde met Delporte en de toeschouwers amper durfden te fluisteren.
En natuurlijk volgden er meer uitbundige frasen. Op die momenten reageerde het publiek uitzinnig. Muzikaal viel er genoeg te beleven. De muziek zat vol contrasten in de plotsklapse afbrekingen, de modulaties, tempowisselingen en dynamische ontwikkelingen. Maalouf combineert symfonische jazz, rock en Arabische muziek. Toen er bij de toegift een doedelzakspeler het podium opkwam was de fusie compleet. Even verrassend was het dat de trompettist het concert beëindigde met zang van de hele zaal. Veel mooier kun je een concert niet afsluiten.