Eric Revis Quartet, Bimhuis Amsterdam, 12 april 2017
Voor alle mogelijke soorten van jazz is New York het walhalla. Uit vele uithoeken van de Verenigde Staten trekken musici naar de stad, wat zeker ook geldt voor de avant-garde en impro. Een andere bron en huidige broedplek is Chicago. Grote vernieuwers als Cecil Taylor, Anthony Braxton en Henry Threadgill hebben veel opvolgers, niet zozeer discipelen, maar jongeren die in hun voetsporen treden. Gitarist Mary Halverson bijvoorbeeld, is op haar beurt een van de gitaarvernieuwers van de nieuwe generatie. Sommigen werken samen met Nederlandse musici, zoals met bassist Luc Ex, violist Ig Henneman of rietblazer Ab Baars. Programmeur Huub van Riel van het Bimhuis heeft altijd oog voor de Amerikanen gehad. Ze spelen hier veel en graag en zijn zelfs jaloers op het Amsterdamse Bimhuis.
Vanavond is er het kwartet van contrabassist Eric Revis, met pianist Kris Davis, rietblazer Ken Vandermark en slagwerker Chad Taylor. Ze gunnen elkaar veel, met veel ruimte voor persoonlijke inbreng van een ieder, wie er op een bepaald moment ook de lead heeft. Spil is Revis zelf, die de hele avond het muzikale proces stuurt en bewaakt. Een verademing is het, dat niet alles dichtgespeeld wordt, ieder durft rusten te nemen.
Revis is het tegenbeeld van de klassieke bassist, hij staat niet schuchter ergens achter op het podium als een zoutzak, maar is het dynamische middelpunt, met de volle lichtspots op zich gericht. Zijn spel is robuust en als hij de strijkstok hanteert is hij onderscheidend met een zekere stugheid. Vandermark varieert met alle denkbare karakteristieken op de tenorsax en creëert tegelijkertijd een samenhangende sound. Davis is één grote, levende antenne met een laconieke aanslag en accenten als plaagstootjes. Zonder de veelkleurige en inspirerende bijdragen van drummer Taylor zouden de anderen kunnen wankelen, nu zijn ze gezekerd en verankerd. New York, Chicago, Amsterdam: een goddelijke drie-eenheid.