Enrico Rava, Bimhuis Amsterdam, 14 september 2013
Veel goeds in de jazzsfeer komt momenteel uit Italië, zoals de jonge muzikanten Federica Colangelo en Giulia Barba. De oudgedienden doen het ook goed. Trompettist Enrico Rava stond met het programma van zijn laatste cd Tribe in het Bimhuis en maakte het publiek erg blij met zijn intense spel vol moderne jazz.
Rava opent het concert met een glijtoon. Riskant. Het is tekenend voor de man die de gevaren van het enge pad niet uit de weg gaat en zeker lijkt van zijn eigen kunnen. In 1957 hoorde hij Miles Davis in zijn woonplaats Turijn spelen en hij kocht meteen een trompet. Inmiddels wijkt zijn idioom behoorlijk af van het spel van de jazzlegende. Rava plaatst zijn noten trefzeker waar Davis vaak zoekende was, en de notendichtheid is bij de Italiaan aanzienlijk groter.
Rava heeft altijd een voorkeur gehad voor het spelen met een trombonist. Met Gianluca Petrella werkt hij al jaren samen. Hun samenspel vormt de kern van het optreden. Een duet met veel contrapunten levert prachtige momenten op. Petrella en Rava zijn speels en inventief met melodieën, kleuren en intervallen, en lopen soms ook keurig in de pas.
Dat laatste geldt niet voor pianist Giovanni Guidi, wiens beweeglijkheid niet alleen in zijn handen zit, maar in zijn hele lijf. Het ene moment vuurt hij noten af als een schot hagel, en een andere keer klinkt hij ingetogen en afgemeten. Zijn frivoliteiten in het hoge register wekken verbazing. Ook wel weer leuk, een circusact in een verder serieus proces.