Dhafer Youssef, Concertgebouw Amsterdam, 2 november 2016
Hij heeft niet de complete stergroep bij zich die het recente album Diwan of beauty and odd inspeelde, maar omgeeft zich natuurlijk niet met dilettanten. Vanavond in Het Concertgebouw ontbreken toppers trompettist Ambrose Akinmusire en slagwerker Mark Guiliana, wel aanwezig zijn pianist Aaron Parks, contrabassist Ben Williams, die beiden ook op de plaat speelden, en drummer Justin Faulkner, allen geweldenaren. Tunesiër Dhafer Youssef treedt met hen op in het kader van het Ud Festival, momenteel een maand lang in Amsterdam, Utrecht en 's-Hertogenbosch, nog tot 13 november.
De ud is een Arabisch snaarinstrument, vergelijkbaar met een luit, dat Youssef introduceerde in de jazz en waarmee hij zeer succesvol is. Hij zingt ook. Met repertoire van Diwan of beauty and odd staat de Tunesiër nu in de Grote Zaal van Het Concertgebouw, die niet is uitverkocht, maar wel goed bezet. Het materiaal wordt niet noot voor noot nagespeeld, want sommige nummers krijgen versnellingen en alle stukken worden met improvisaties uitgesponnen.
Je zou Youssef haast van kitcherig effectbejag betichten met zijn lange, hoge uithalen, ware het niet dat de man volkomen oprecht lijkt, met een grote doorleefdheid en diepe emotionaliteit. Hij snijdt als een mes door je ziel. Geldt de afwezige Guiliana als een van de belangrijkste drummers van dit moment, Faulkner is de lieveling van het publiek met zijn onnavolgbare breaks en repeterende bassdrum, samen met Williams een onwrikbare ritmesectie. Parks excelleert eveneens, zoals ook al op het album.
Een jonge vrouw begint bij het podium te dansen en de een na de ander volgt. Als iedereen uit de zetels is verrezen, komt de hele Grote Zaal in beweging. Na de reguliere afsluiter begint de zaal te kolken en vallen de musici elkaar in de armen als bij een langverwacht weerzien. Het moet gek lopen wil welke jazzact dan ook hier nog overheen gaan dit jaar.