De Deeldeliers, North Sea Jazz Club Amsterdam, 22 februari 2014
Jules Deelder heeft een hekel aan piepknor, want die heeft de jazz verpest. Ondoorgrondelijke klanken hebben ervoor gezorgd dat het publiek het genre als geheel massaal de rug toekeerde. Nu is bonkedebonkmuziek allang niet meer de leidende stroming, maar de effecten van die ellende zijn hardnekkig, denkt de Rotterdammer.
De Deelderiers maken échte jazz: ze spelen een thema, dan de doorwerking met variaties en improvisaties, daarna de terugkeer naar het thema. Dat alles voorzien van een flinke groove.
Organist Bas van Lier presenteert het programma en fungeert als aangever in de geïmproviseerde gesproken dialogen met Deelder. Die declameert ook verschillende malen uit bestaand eigen werk. Na een serie hilarische gedichten over voedsel ('kost') komt de aap uit de mouw: "Het leven zonder speed, is het leven niet". Deelder laat je niet onverschillig, hij brengt iets teweeg.
De Rotterdammer kan zich optrekken aan zijn muzikanten. Rietblazer Boris van der Lek heeft een klassiek scheurend saxgeluid. Hij kan de klank van het ensemble flink aanscherpen, maar schept in een ballad een heel verfijnde sfeer. Zijn instrument mengt prachtig met de zuigende, gevulde tonen van het Hammondorgel van Van Lier. Erik Kooger, vaste drummer van Michiel Borstlap, heeft geen assistentie nodig, maar gedoogt Deelder naast zich met snaredrum en hihat. Diens inbreng is meer dan symbolisch, hoewel Kooger voor het muzikale hoogtepunt van de avond zorgt met een weergaloze solo.
Deelder maakt waar wat hij in de publiciteitscampagne belooft: de muziek is toegankelijk en te gek. En inderdaad, het is beslist geen piepknor.