Cd The passion of Charlie Parker
Impulse! Records / Universal
Als anderen zich over jouw werk buigen, doe je ertoe in de jazz. Dat is bij componisten als Monk en Ellington talloze malen gebeurd. Je bent zeker een grootheid als jouw instrumentale stukken van teksten over jouw leven worden voorzien en door stervocalisten worden vertolkt. Dat valt Charlie Parker ten deel, wiens werk nu gezongen wordt door onder meer Barbara Hannigan, Gregory Porter, Melody Gardot en Kurt Elling.
Als de begeleidingsband daarbij bestaat uit de fine fleur van de internationale jazz, heb je mogelijkerwijs een topproductie. Zeker als er dan ook nog een producer als Larry Klein bij betrokken is. Het is te mooi om waar te zijn. Geest en levensloop van Parker weten betrokkenen grenzeloos te inspireren en tot grote hoogte te stuwen, vooral saxofonist Donny McCaslin, die enorm bevlogen klinkt, op het manische af.
Afgelopen winter in het Bimhuis leek hij sterk onder invloed van iets als cannabis en kreeg hij niet veel meer uit zijn instrument dan een dun toontje, met onverzorgd spel. Was dit de man in wie David Bowie zoveel zag dat hij hem als bandleider inschakelde? Op The passion of Charlie Parker blijkt dat Bowie wel degelijk een fijne neus had. Als een tornado raast McCaslin door het notenmateriaal, dat niet weggevaagd wordt, maar wel een enorme intensiteit meekrijgt. Alle prominente vocalisten ten spijt, eist McCaslin hier een hoofdrol op.
Het bebopidioom van Parker wordt op dit album aan flarden geschoten. Zijn stukken zijn hier ook niet veel meer dan uitgangspunten. Gelukkig maar. Jeffrey Wright doet met zijn broeierige fluisterzang denken aan Tom Waits en Robbie Robertson, terwijl Kandace Springs en Madeleine Peyroux dichter bij huis blijven qua jazz. Alles even smaakvol.
Alle stukken zijn ook nog eens met een prachtige klank op de cd terechtgekomen; veel beter kun je het momenteel niet krijgen als muziekdocument.