Branford Marsalis cd

Cd Branford Marsalis - In my solitude

OKeh Records / Sony

Ongetwijfeld zal hij zijn spel aangepast hebben toen hij op het altaar stond van Grace Cathedral in San Francisco, die vijfde oktober in 2012. De akoestiek in een kerk kan heel flatterend zijn, maar voorziet ook in een meestal ongewenste galm, die de noten een onwerkelijke lengte meegeeft. Daarom hield saxofonist Branford Marsalis op het soloalbum In my solitude zijn klank betrekkelijk klein, zonder veel uithalen of supersnelle coloratuur.

De sfeer van de muziek is evenwel erg sacraal en daar moet je maar net zin in hebben. Het hard doorkomende applaus is daarentegen juist heel prozaïsch. Dat Marsalis meesterlijk kan spelen, wisten we al, en zo in zijn eentje komen al zijn uitvoerende kwaliteiten optimaal tot hun recht, misschien juist wel omdat de weergave zo verhullend is. Hij raakt de kern van de composities en stelt zichzelf helemaal ten dienste van het geschrevene. Natuurlijk kan ook improvisatie niet ontbreken. Toch ontstaat na al dat gesoleer het verlangen dat een volgende plaat een profaner karakter heeft en vooral een fijne ritmesectie.