'75 years Blue Note' featuring Benny Golson & José James, Concertgebouw Amsterdam, 5 juni 2014
Het werkt wel: zet een bejaarde coryfee en een jonge, hippe nieuweling bij elkaar en je dekt alle leeftijdsgroepen. Vanavond loopt er in het Concertgebouw tussen de gewoonlijk wat oudere concertgangers opvallend veel jong publiek. Saxofonist Benny Golson roept met zijn 85 jaar bij veel senioren herinneringen op, terwijl jazzy hiphopper José James de jongeren in vervoering kan brengen. Beiden zijn getekend bij het label van Blue Note, de platenmaatschappij die al 75 jaar jazz uitbrengt, wat vanavond feestelijk gevierd wordt.
Muzikale motor is The Jazzorchestra of the Concertgebouw onder leiding van de nieuwe dirigent Dennis Mackrel. De orkestleden zijn allen gekleed in stemmig zwart, maar van uniformititeit is verder geen sprake. Veel van de muzikanten benadrukken hun persoonlijkheid in sprekende en bondige solo's. Het orkest opent voorzichtig, maar al gauw knalt het. De standaard met partituren van de dirigent staat aan de zijkant van het podium en Mackrel loopt steeds heen en weer. Losjes dirigerend en licht swingend lijkt hij zijn taak niet al te zwaar op te vatten.
De komst van Golson in de zaal gaat niet alleen gepaard met een ovationeel applaus, maar ook met tromgeroffel en kopergeschal. De oude man komt rechtop de befaamde trap af, zonder haperingen. De meeste tijd zal hij zitten en als hij staat doet hij dat vooral om anekdotes te vertellen over amoureuze ontmoetingen en zijn jaren bij Art Blakey and the Jazzmessengers. Zijn tenorspel is van een aangename volheid en warmte, maar snelheid heeft het niet. Als Mackrel het voltallige orkest wil voorstellen, wendt hij zich tot de jongeren: "Jullie denken misschien dat muziek uit een iPad komt, maar hier zijn de mensen die de muziek écht maken." Knap dat de man alle achttien orkestleden al uit het hoofd kent.
James is ook al in het zwart gekleed, zij het met een wit overhemd. Zijn zonnebril gaat na een tijdje af. Met zijn diepe bariton ontneemt hij jong én oud de adem, waarbij hij steeds uptemponummers en ballads afwisselt. Soms verandert hij halverwege een nummer van sfeer. Voor de hele avond geldt dat geput wordt uit klassiek jazzrepertoire; er worden uitstapjes gemaakt naar nabijgelegen genres, maar het wordt niet al te avontuurlijk. Het feest krijgt een daverend slot als naast Golson en James de Nederlandse artiesten Ruben Hein en Denise Jannah op het podium verschijnen. Met buitenissige stemimprovisaties en een ontketend orkest brengen zij allen de avond tot een hoogtepunt.