Bert Joris en Dado Moroni, Koorzaal Concertgebouw Amsterdam, 19 juli 2013
Ze lijken tegengestelde karakters, de bescheiden Belg en de flamboyante Italiaan. Toch spelen trompettist Bert Joris en pianist Dado Moroni al jaren samen, misschien juist daarom wel. Op het podium heerst een werkbare balans; Moroni mag als muzikant de meeste aandacht naar zich toetrekken, Joris is een charmant gastheer met zijn vermakelijke gesprekjes tussendoor.
Vrijdagavond in de sfeervolle Koorzaal onder in het Concertgebouw bestaat het repertoire voornamelijk uit stukken van de Belg, die zeer productief is als componist, ook voor het Brussels Jazz Orchestra, waar hij prominent deel van uit maakt. Veel materiaal in de Koorzaal komt van de laatste cd van het duo, Only for the honest. De muziek past goed in het jazzidioom, en kent daarnaast vele invloeden, waaronder uit klassieke hoek.
Moroni kan flink swingen met zijn doorgaande cadans. De pianist manifesteert zich niet alleen met zijn handen, maar ook met zijn stem en rechtervoet. Het geneurie en getrappel klinkt soms boven alles uit en kan dan behoorlijk afleiden van het toch overdadige pianospel. Het lijkt erop dat de Italiaan alle beschikbare ruimte vol wil stoppen. Daarbij vergeleken heeft Joris een vrij klein geluid, zeker als hij met gedempte trompet speelt. De Belg vervangt klanken met veel wilde lucht vaak door heldere noten en produceert veel trillers met een zekere terloopsheid. Door zijn gebrek aan machtsvertoon maakt juist hij indruk.
Puur muzikaal zou het tweetal wat beter mogen doseren; Joris wat meer dynamiek, Moroni wat meer rust, maar alles bij elkaar genomen is het een fijn stel.