Amsterdam Light Festival, Jong Verlicht Talent, Bimhuis Amsterdam, 8 januari 2014
"Wat voor muziek is het eigenlijk vanavond", vraagt een meisje aan haar vader. "Djaaazzz", antwoordt de man op geaffecteerde toon. Dat is maar ten dele waar, want de helft van het programma in het Bimhuis bestaat uit klassieke muziek. Het gaat hier om een ontmoeting tussen beide genres. Van een versmelting kan geen sprake zijn, het is óf klassiek óf jazz.
Jong Verlicht Talent is een uit de hand gelopen project van Tamar Guttmann, die als onderdeel van het examen in de zesde klas van het Barlaes Gymnasium een profielwerkstuk moest maken in enige vorm. Tamar stelde een muzikale avond samen met de musici van de toekomst. Alle deelnemers zijn tussen de twaalf en achttien jaar oud.
Lucie Horsch bijt het spits af. Zij is veertien jaar en speelt blokfluit. Lucie won onder andere in 2012 het Prinses Christina Concours. Na een wat aarzelend begin wordt haar spel steeds vrijer en trefzekerder. Zij heeft gekozen voor repertoire uit de periode van de barok, met alle versieringen van dien. Lucie houdt goed de cadans er in, na versnellingen die de toon van stemmig naar uitgelaten ombogen.
Carter Muller is pas twaalf, maar hij gedraagt zich als een concertpianist. De vanzelfsprekendheid waarmee hij een buiging maakt naar het publiek is haast professioneel. Ook Carter is al gelauwerd. Vanavond speelt hij stukken van Johannes Brahms. Dat doet hij met grote beheersing en gemak. Zijn spel is rustig en zou wat meer dynamiek kunnen gebruiken.
De meiden die close harmony zingen, interpreteren And so it goes van Billy Joel. De vier hebben een loepzuivere aanhef en als die goed zit is het lekker zingen. Hun stemmen kleuren fraai bij elkaar en de klank blijft goed intact, ook bij een groter volume. Deze uitvoering is een fijne afsluiting van de eerste set, na de pauze volgt het jazzgedeelte.
Het Sander Nolan Trio is een klassiek jazztrio, met piano, contrabas en drums. De band opent met swing, waarbij de energieke baspartij van Douwe Bosma opvalt. Dan volgt een jazzballad met slepende brushes van drummer Kick Woudsta. Sander zelf speelt subtiel met een prettige timing.
In Jazz Commotion spelen studenten samen met hun docent solfège, gitarist Eran Har Even. Zijn spel is stijlvol, met veel open akkoorden. Als zangeres Anna Serierse zich bij de band voegt, blijkt de onervarenheid. Voor een klassieker als Round Midnight is zij toch echt te jeugdig.
Oosterdok 4 stond vorig jaar al op North Sea Jazz. Het lijkt alsof deze jongens al jaren ervaring hebben. Opvallend is, dat ook zij stevig verankerd zijn in de traditie. Kennelijk is het eindeloos spelen van standards in de opleiding geen opgaaf, maar een vreugde. Dat geldt dan voor alle studie van deze jonge, verlichte talenten.