A night in Tel Aviv, Bimhuis Amsterdam, 9 september 2016
Tel Aviv is een van de hipste en modernste steden van de wereld. Dan moet er ook wel goede jazz gemaakt worden, zou je denken. Vrijdagavond kon Amsterdam er in het Bimhuis kennis mee maken in het programma A night in Tel Aviv.
De avond wordt geopend door de band Makespeak, met twee dansers. Er klinken statische, geïsoleerde klanken, er is licht van tl-balken en vijf schimmige personen bewegen zich behoedzaam tussen licht en donker in diverse richtingen. Enkelen van hen pakken instrumenten op en beginnen voorzichtig te spelen. Dan klinkt er plotsklaps een zware gitaarriff, gevolgd door klappen op snaredrums en bekkens. Een van de dansers blijft in een lethargische rol, de ander grijpt woest en schokkend om zich heen. Het is een intens schouwspel, dat beklemming en ongemak oproept. Uiteindelijk volgt er geen bevrijding.
Heel wat toegankelijker is het solospel van pianist Nitai Hershkovits. Als bandlid bij het trio van bassist Avishai Cohen speelde hij vorig jaar nog in Het Concertgebouw. Hij heeft goede ideeën en een rijkgeschakeerde notenkeus, maar heeft hij ook de poëtische zeggingskracht van Nederlanders als Wolfert Brederode, Harmen Fraanje of Jeroen van Vliet? Nee, dat heeft hij niet. Hij heeft ook niet de diepte en intensiteit van Makespeak.
Dat geldt ook voor het trio van dwarsfluitist Hadar Noiberg, dat jazz mengt met Oosterse en Afrikaanse grooves. Noiberg zet in door een motief te loopen, waar ze overheen soleert. Af en toe maakt ze percussieve klanken op de fluit en soms zijn er trillers, maar haar spel spreekt niet altijd tot de verbeelding. Wel mooi is een heel ingetogen stuk, waarbij ze fijnzinnig intoneert. Interessant, een fluittrio, maar het blijft niet boeien.
Er gebeuren zeker belangwekkende dingen in Tel Aviv, maar vanuit de Nederlandse muziekwereld hoeven we deze Israëlische stad niet met afgunst te beschouwen.