Van Kemenade, Andersen, Glerum, Bennink, Bimhuis Amsterdam, 20 januari 2018
Met veel nieuw en jong publiek was het Bimhuis afgelopen zaterdag uitverkocht. Notabene bij het optreden van een gezelschap dat tot de doelgroep van omroep Max behoort: het collectief van altsaxofonist Paul van Kemenade, trombonist Ray Andersen, contrabassist Ernst Glerum en drummer Han Bennink.
Het kwartet doet momenteel een behoorlijk uitgebreide tour langs Nederlandse zalen. In het Bimhuis blijkt dat ze kunnen terugvallen op automatismen, van waaruit ze een muzikale zone van vrijheid, blijheid betreden. Iedereen zal hun muziek herkennen als jazz; er is bop, swing, freejazz en nog wat stijlen, gegoten in eigen composities en standards, waarbij je denkt dat het gloednieuwe stukken zijn. De band zit op één lijn.
Bennink slaat ouderwets hard in zijn enthousiasme, maar dat mag hij, want hij heet Han Bennink. Als hij zijn punt gemaakt heeft, laat hij andere kanten van zijn gezicht zien: een onwaarschijnlijke sensitiviteit en een uiterst aandachtig luistervermogen. Hij en Glerum zijn onafscheidelijk, onder meer als leden van het ICP Orchestra. Glerum heeft het meeste overzicht in de band; het belang van een lopende bas wordt door hem als geen ander gediend. Voor Van Kemenade is zijn altspel de ideale manier om zich uit te drukken, en wat heeft die man veel te vertellen. Van Wolter Wierbos – ook in ICP – weten we hoe krankzinnig veel klanken en geluiden er mogelijk zijn met het bespelen van een trombone; Andersen weet in het Bimhuis toch nog te verbazen. Binnen de groep ontstaan solo's, duo's en trio's, en het is als spontane ontmoetingen. Wat meer rust en ruimte in de band, een mooie melodie of een bedachtzame ballad was wenselijk geweest; de snelle aaneenschakeling van nootjes maakt de indruk van bezetenheid, wel van een goede geest.