Tord Gustavsen with Simin Tander & Jarle Vespestad, Bimhuis Amsterdam, 28 januari 2015
En toen daalde de heilige geest neer op de hoofden van de aanwezigen. Niet die van de Drie-eenheid, maar die van de muziek. Iedereen in het Bimhuis werd aangeraakt door de klanken van de twee Noren en één Duitse, met hun gewijde of poëtische woorden. Pianist Tord Gustavsen, zangeres Simin Tander en slagwerker Jarle Vespestad blijken in het moment van de podiumpresentatie nog overtuigender dan op hun plaat What was said, die vanavond voor het publiek gespeeld wordt.
Wat wil je ook met zo'n frontvrouw als Tander, die volledig opgaat in haar performance, zonder zichzelf te verliezen. Met gebaar en beweging vormt ze één geheel met haar stemvoering, theatraal wordt het nooit. Ze houdt het klein, en bereikt daarin een diepe, beheerste expressiviteit. Met haar vocale improvisaties laat ze de gemiddelde scatter ver achter zich in zeggingskracht en uitingsmogelijkheden, terwijl ze even later ook over groot geluid blijkt te beschikken.
De variëteit wordt uitgebreid met de pianopartijen van Gustavsen, die op gewenste momenten voor harmonische rijkdom en dynamiek zorgen. Er is niet alleen elektronica toegevoegd, maar de vleugel zelf klinkt herhaaldelijk als een elektronisch instrument. Dat geldt ook voor het slagwerk, dat wel degelijk uit akoestische trommels en cimbalen bestaat. Vespestad lijkt onopvallend, maar wat zou je hem missen als hij er niet was. Een zeldzaam subtiele drummer, deze Noor.
Het publiek waardeert het allemaal zeer, muisstil als het is. Ademhalen maakt al te veel inbreuk op het vaak delicate samenspel vanaf het podium. Was het hier toch een drie-eenheid?