Laura Mvula & Metropole Orkest, Concertgebouw Amsterdam, 27 juni 2015
In de nabijheid van het Metropole Orkest kan iedere artiest schitteren. Het gezelschap heeft de bravoure van een bigband, de rijkdom van een symfonieorkest en kan ook in de finesses excelleren. Volkomen terecht en een opluchting voor velen dat het nu onverwacht subsidie behoudt in de basisstructuur.
Vanavond in het Concertgebouw staat de Britse jazz- en soulzangeres Laura Mvula als solist voor de musici. Zij nam eerder op met het Metropole, dat nu aantreedt inclusief jazzsectie en ook versterking krijgt van het koor Concensus Vocalis. Mvula is bezig aan een triomftocht, die eerder in Engeland werd ingezet en in Nederland doorzette na haar optreden op North Sea Jazz 2013.
Waarop haar populariteit gebaseerd is, wordt in Amsterdam niet helemaal duidelijk. Haar repertoire blinkt niet uit in compositorische kwaliteit en haar vertolking is niet overtuigend. Als zij Human nature van Michael Jackson zingt, doet zij niets met die song. Haar timbre is zeker onderscheidend, maar ze moet niet te veel volume inzetten, want dan wordt de klank scherp en kantig. Haar s-klanken doen pijn aan de oren. Kleinhouden is beter, zoals bij de hit She.
De klanken van orkest en koor zijn prachtig. De gloedvolle blazers en zijdezachte strijkers mengen prachtig met de ijle noten van de vocalisten. De arrangementen zijn coherent en smaakvol. Dirigent Jules Buckley haalt alle mogelijkheden uit zijn musici en pept niet alleen hen, maar ook de toeschouwers op. Handig van Mvula om tegen het publiek te zeggen dat het quiet is, dan barst het tumult natuurlijk alsnog los.