Frank McComb, De Badcuyp Amsterdam, 14 mei 2013
Weinigen zullen van de naam Frank McComb gehoord hebben, maar velen kennen de song Another Day. McComb was de zanger van de megahit van de band Buckshot Lefonque, die geleid werd door Branford Marsalis.
McComb nodigt het publiek in De Badcuyp breedsprakig uit in 'zijn huiskamer'. Je zou daarbij een vriendelijk gastheerschap verwachten, maar de man waarschuwt iedereen die durft te praten tijdens het concert. Later zal hij gepikeerd reageren als iemand het waagt hem te vragen of er nog gespeeld gaat worden. Het lijkt erop dat McComb allerlei tactieken hanteert om het gebrek aan repertoire te verbloemen. Met veel praten, oeverloze solo's, een pauze van bijna een uur en het uitnodigen van plaatselijke gastmuzikanten komt de avond wel vol.
De stem van McComb lijkt niet alleen op die van Stevie Wonder, zijn manier van zingen doet dat ook. De stembuigingen, vocale versieringen en scatachtige uithalen komen sterk overeen. Zijn repertoire ligt helemaal in de lijn van het blinde genie. Daardoor kan McComb zich alleen onderscheiden met zijn toetsenspel, maar dat doet weer erg denken aan George Duke.
Met Glenn Gaddum jr. op basgitaar en Yoram Vroom op drums heeft de Amerikaan wel een uitstekende Nederlandse ritmetandem. De bas heeft een dringend karakter, maar het slagwerk klinkt helaas als een blokkendoos. Daar kan Vroom niets aan doen, zijn competenties zijn groot. Als Another Day geklonken heeft zijn de mensen tevreden, het nummer wordt opgesierd met trompetspel van Teus Nobel. Zelfs zonder veel eigen songs werd het toch nog een lange avond.