Ernst Reijseger, Felix & Foam, Felix Meritis Amsterdam, 15 augustus 2014
Hij verwierf faam als componist voor films van Werner Herzog, maar zijn hoogtepunten zijn talrijk. Weinigen zijn zo productief op een zo hoog niveau. Cellist Ernst Reijseger speelde in alle denkbare bezettingen en vooral ook in zijn eentje. Vrijdagavond stond hij dan ook solo op het podium in Felix Meritis, waar hij het publiek verbluft achterliet.
Het concert was onderdeel van Felix & Foam, een tijdelijk samenwerkingsverband van Felix Meritis, fotomuseum Foam, pop-uprestaurant Foyer en het Bimhuis. Voor Reijseger bleven de mensen maar toestromen, hoewel hij uitverkocht was, en bij Foyer kwam het publiek gedurende de hele avond massaal aanlopen, terwijl alle couverts al vergeven waren. De formule werkt in elk geval optimaal op deze hotspot.
De cellist heeft zojuist een nieuw album uit, Crystal Palace, maar speelde ook ander werk. Vaak zijn het geen uitgewerkte composities met een kop, een middenstuk en een staart, maar vormen ze een aaneenschakeling van samenhangende ideeën en schetsen.
Reijseger haalt zijn hele, bekende repertoire van stal, dat bestaat uit het produceren van alle mogelijke en vooral onmogelijke klanken, het hanteren van zijn instrument als gitaar, het bekloppen van de houten kast en het aan de wandel gaan met de cello, waarbij door de verplaatsing de klank in de zaal steeds verandert. Soms begeleidt hij zijn spel met woordloze zang, die van een ontroerende delicaatheid is. De kern is dat het allemaal uiterst muzikaal blijft. Reijseger is de virtuositeit voorbij, hij beheerst niet alleen zijn instrument volledig, het is in zijn handen als speelgoed.