BrokkenBal, Bimhuis Amsterdam, 14 maart 2012
Er is maar een BrokkenBal en dat is het BrokkenBal. Vergelijkingen met andere bals zijn zinloos, elke gelijkenis is toevallig. Gitarist en componist Corrie van Binsbergen is uniek als spil in de Nederlandse muziekscene en zij zet een uniek programma neer waarin dichters, acteurs en musici op organische wijze hun verhalen vertellen. Een uitgelezen ensemble als een kleine bigband ondersteunt, parafraseert en becommentarieert de gesproken teksten van de schrijvers Elvis Peeters, P.C. Hooftprijswinnaar Tonnus Oosterhoff en theatermaker Josse De Pauw. Als uitsmijter is er een solo-optreden van Kees van Kooten.
Vlaming Peeters verloochent zijn punkachtergrond niet: "...die het woord revolutie inslikt en het woord economisch uitspuugt." Hij ziet er niet meer uit als een punker, maar het anarchisme sijpelt nog door, bijvoorbeeld in een episch gedicht over Europa, waarin het werelddeel gered moet worden uit de klauwen van zakenlui. De muziek is wonderschoon, van kabbelend tot dwingend met felle strijkers, met een opzwepend basloopje of een geïnspireerde solo van Van Binsbergen. Een contrasterend poëtisch gedicht over een nachtegaal volgt, uitlopend in teder spel van de violisten en cellist met daarna een bezielde solo van Jasper Blom op klarinet. Hilarisch wordt het als Peeters een punkoptreden doet zoals hij dat dertig jaar geleden deed, met alle mimiek en stemverheffing van dien. Wijlen Johnny van Doorn is er een brave burger bij.
De Pauw is niet altijd hoopvol: "Een mens verliest onderweg zijn grootste kwaliteiten." Maar soms ook wel: "Laat klinken dame de goede gitaar." Knetterend spel van trombonist Joost Buis eindigt in een groove als bij een politieserie op tv. Een portie swing ontbreekt niet. De Pauw en het ensemble geraken in een pulserende cadans, waarop een hartverscheurend duet volgt tussen Buis en Van Binsbergen. De stem van De Pauw is beheerst, maar zeer expressief, een groeiende climax wordt beantwoord door de band, uitmondend in een fijnzinnig en adembenemend spel op de gitaar.
Oosterhoff treedt samen op met pianist Albert Veenendaal. De dichter weet een afschuwelijk onderwerp als "keelkanker" zo te brengen dat het voor lachsalvo's zorgt. Het werk van de man zit vol met contrasten: vrede en broederschap tegenover een koude mist. Het is soms ook hermetisch: "Sterrenbeelden staan als klauwen van ijs aan de hemel." In de pianoklanken hoor je de woorden van de dichter echoën. Tot slot van de avond leest Van Kooten voor uit eigen werk, alleen het gesproken woord. Een heerlijke afsluiting van een heerlijk BrokkenBal.