Nieuwjaarsconcert All Ellington, Bimhuis Amsterdam, 3 januari 2014
Vaak wordt gedacht dat improviserende muzikanten maar wat aanrotzooien. Het tegendeel is waar, zij spelen gedisciplineerd en kundig, en hun manier van communiceren is hoogstaand. Vanavond buigt een aantal rasimprovisatoren zich over het werk van Duke Ellington, waarbij zeker ruimte is voor het vrije spel, maar waar de compositie centraal staat. All Ellington is het vervolg op de gelijknamige serie in de Amsterdamse Zaal 100. Het is de feestelijke opening van het nieuwe muziekjaar, waarin het Bimhuis als belangrijkste jazzcentrum van Nederland zijn veertigjarig jubileum zal vieren. Vooral in de maand oktober kan het publiek een aantal feestelijkheden verwachten.
De start van het jaar is veelbelovend. Velen lieten hun licht al schijnen over de creaties van misschien wel de belangrijkste jazzcomponist ooit, en voor het Amsterdamse ensemble in het Bimhuis is daarbij zeker plek, omdat ze iets eigens toevoegen. Bij Ellington denk je al gauw aan swing. Die komt aan bod, maar niet volgens de geijkte patronen. De band heeft zo zijn eigen wijze van swingen, geheel in lijn met de specifieke karakters van de muzikanten. De keus ligt overigens voornamelijk bij een ingetogener benadering, waarbij veel geput wordt uit Such sweet thunder, een suite die gebaseerd is op teksten van Shakespeare. De vocalen komen voor rekening van zangeres Jodi Gilbert, die wellicht niet een heel groot geluid heeft, maar zich uitstekend inleeft in het tekstmateriaal en woordelijk verstaanbaar is. Het tienkoppige ensemble vertoont soms de grootsheid van een bigband, maar sluit af met het stemmige In a sentimental mood. Mooi.