Van Binsbergen Playstation

Van Binsbergen Playstation, Bimhuis Amsterdam, 10 maart 2017

Literatuur en poëzie zijn voor gitarist Corrie van Binsbergen onuitputtelijke bronnen van inspiratie, waarop zij haar muzikale creativiteit vrijelijk kan botvieren. Jarenlang was in maart het Brokkenbal, waarbij zij werkte met schrijvers als Remco Campert, Ramsey Nasr, Dimitri Verhulst en Kees van Kooten. In 2014 vormde zij een gelegenheidsformatie rondom Tommy Wieringa - zo'n fijn stel musici bij elkaar, dat zij meer met hen wilde doen. Optredens en een album volgden. Vrijdag stond de groep als Van Binsbergen Playstation in het Bimhuis – met schrijvers alleen in het publiek - om hun tweede album Tales without words te presenteren.

Hier bleek hoezeer deze titel de lading dekt. Het werd een avond vol muzikale verhalen, met noten als woorden en akkoorden als zinnen. 'Het gedicht is het mooist als het op weg is naar af', citeerde de bandleider Campert. En inderdaad, op het podium ontstond het. Het materiaal van Tales without words bood volop mogelijkheden om de verbeeldingskracht de vrije loop te laten. Niet alleen roept de muziek van Van Binsbergen Playstation beelden op, maar je verkeert ook in verschillende sferen en stemmingen, van nostalgisch verlangen en kalme beheerstheid tot dreigende onrust. Doordat de gordijnen achter het podium geopend zijn, is er zicht op de nachtelijke stad met zijn donkerte en lichtjes, wat het filmische karakter van de klanken versterkt.

Met vier verschillende blazers in het achtkoppige gezelschap kan de groep bij vlagen uitgroeien tot een kleine bigband, maar vooral het fijne ensemblespel springt in het oog. Wat gaan alle instrumenten prachtig samen in een klinkend geheel. Het ruige randje komt van Van Binsbergen zelf, met indringend, episch spel, waarbij zij pedalen en effecten rijkelijk benut. De musici laten zich graag door haar leiden, als zij met elegante handgebaren dirigeert. Van Binsbergen gaat al decennia mee, maar zij doet het gewoon weer.