Torun Eriksen

Torun Eriksen, North Sea Jazz Club Amsterdam, 12 april 2014

Sommige zangeressen zouden wat graag een 'ruw randje' in hun stem hebben. Het geluid van Torun Eriksen is juist bij vlagen glashelder en dat is heel prettig. Laat die stembanden maar flink goed sluiten. Bij de Noorse geen scherpte of rauwheid, maar aan een zacht geruis kan zij niet altijd ontkomen. Essentieel is dat Eriksen een eigen geluid heeft en zo hoort het ook bij een jazzzangeres. Zij heeft een authentieke mimiek, die correspondeert met haar zang: lange, behoedzame bewegingen, waarbij ze vaak voorover buigt naar het publiek, alsof ze een geheim vertelt.

Scandinavië neemt een afzonderlijke positie in binnen de Europese jazz, maar uiteindelijk komt alles uit Amerika. Daar komen ook de meeste componisten vandaan van wie Eriksen nummers uitvoert, zoals Joni Mitchell, Tom Waits en Paul Simon. Haar eigen songs misstaan niet tussen die van deze grootheden. De nieuwe cd Visits bevat uitsluitend covers, ook van Coldplay, Prince en D'Angelo. Eriksen toont daarbij een eigen visie, terwijl de interpretaties in de North Sea Jazz Club aan de veilige kant blijven.

Zij is een leerling van stemkunstenaar Sidsel Endresen, die in staat is bizarre klanken voort te brengen, maar de experimentele inslag die Eriksen wordt toegedicht blijkt nauwelijks op deze avond. Haar pianist weet vanuit een reeks minimale noten tot een indrukwekkende opbouw te komen, de scat die volgt stelt echter teleur, want zij blijft hangen in een paar gelijkvormige klanken. Jammer, wel is deze koele noorderling in werkelijkheid een warme persoonlijkheid, die de concertganger met een glimlach achterlaat.Â