Sons of Kemet

Sons of Kemet, Bimhuis Amsterdam, 12 december 2013

Van een afwijkende bezetting van een muziekensemble kijkt niemand meer op. Of toch wel? Een samenstelling van een rietblazer, een tubaïst en twee drummers baart nog steeds opzien in een tijd waarin we dachten alles al meegemaakt te hebben. De sound die dit kwartet met zijn instrumentarium uitspreidt, is al even bijzonder. Sons of Kemet speelt in het Bimhuis zijn eerste concert in Nederland en laat een verpletterende indruk achter.

Het is zeer spijtig als uitgerekend je smaakmaker in de band ontbreekt. Tubaspeler Oren Marshall kon er wegens familieomstandigheden niet bij zijn. Het Bimhuispubliek kent hem van een eerder solo-optreden en had zich juist op hem verheugd. Invaller Michel Massot beschikt echter over een groot adaptief vermogen en maakt zich geliefd met een komische act rond zijn koddige instrument. Bandleider en rietblazer Shabaka Hutchings blinkt niet uit in melodieën, maar weet met zijn notenkeus en subtiliteiten de spanning goed op te bouwen. Soms klinken Arabische kwarttonen en soms gaan de uithalen richting freejazz. 

Het centrum vormen echter de twee drummers. Een dubbel slagwerk is natuurlijk al een indicatie voor het doorslaggevende belang van ritme. Het inzetten van een duo betekent niet zozeer een verdubbeling van de ritmische kracht, maar meer een vergroting van de ritmische variëteit. En die komt overal vandaan, uit Afrika, uit Jamaica of uit Zuid-Amerika. De cadans in het spel van het viertal kan verfijnd zijn of krachtig, maar steekt voortdurend aan. Deze nieuwe Britse band is nog niet ontdekt door het grote publiek. Kwestie van tijd.